Na het meemaken van een ingrijpende gebeurtenis, zoals een ongeluk, verkrachting of een overval, kunnen er klachten optreden zoals herbelevingen, nachtmerries, voortdurende waakzaamheid en snel schrikken. Dit maakt dat een persoon liever niet terug wil denken aan de nare gebeurtenis of bepaalde dingen die ermee te maken hebben uit de weg wil gaan (bijvoorbeeld de plaats waar het gebeurd is of televisieprogramma’s die aan het trauma doen denken). Hierdoor wordt de angst voor de herinneringen op de lange termijn helaas alleen maar erger.
Exposuretherapie
Tijdens de behandeling krijgt de cliënt eerst uitleg over de posttraumatische stress-stoornis. Uitgelegd wordt bijvoorbeeld waarom er nare herbelevingen zijn, en dat deze onschuldig zijn ondanks het pijnlijke karakter.
Tijdens de therapiesessies is het de bedoeling dat de cliënt weer terugdenkt aan het trauma, en alles, stapje voor stapje en tot in detail gaat vertellen (imaginaire exposure). Vervolgens gaat de cliënt in het dagelijks leven weer dingen opzoeken, zoals de plaats waar het gebeurde of een film bekijken van een soortgelijke gebeurtenis (exposure in vivo). Hij/zij zal merken dat de angst geleidelijk afneemt en minder heftig wordt. De cliënt ontdekt dat de nare gevoelens zijn te verdragen en tegelijkertijd worden die bijkomende emoties minder heftig en slijten ze als het ware. Exposure therapie vraagt van de cliënt de nodige inspanning tussen de sessies.
Aansluitend leert een persoon tijdens cognitieve therapie op een andere manier te denken over de wereld en zichzelf. Met als gevolg afname van gevoelens van schuld en onveiligheid. Om een goed herstel te bevorderen is er tenslotte aandacht voor het doen en laten van de cliënt.
Klik voor meer informatie op de volgende link:
Schrijftherapie
Behalve in gesproken vorm, kan imaginaire exposure ook in geschreven vorm plaatsvinden. Schrijftherapie omvat drie fasen. In de eerste fase ligt de nadruk op imaginaire exposure aan de traumatische herinneringen door samen met de therapeut te schrijven of te tekenen over de traumatische gebeurtenissen. Dan komt er meer aandacht voor het bespreken en heroverwegen van het gebeurde. Dit heeft tot doel te komen tot gedachten en gedragsmatige adviezen, die het beste helpen om met de traumatische ervaring(en) en de gevolgen daarvan om te gaan. In de afsluitende fase wordt, waar mogelijk, de traumatische ervaring gedeeld met anderen om steun van die anderen te krijgen. Het afsluiten van de periode van de traumatische ervaring gebeurt door het uitvoeren van een symbolisch afscheidsritueel.
Schrijftherapie (al dan niet in de vorm van tekenen, bijv. een stripverhaal) blijkt bijzonder geschikt en effectief voor kinderen en jongeren (4-18 jaar). Zelfs als er (nog) geen of slechts enkele posttraumatische stressklachten zijn, wordt er toch gekozen voor behandeling als de traumatische ervaring ernstig is.
Klik voor meer informatie op de volgende link:
